Mantelzorg is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt
Wanneer ben je nou mantelzorger?
Er is nooit een vacature voor geweest. Er is geen functieomschrijving, geen opleiding.
Mantelzorger wordt je, zonder dat je er voor hebt hoeven solliciteren De functie van mantelzorger wordt je toebedeeld. Dit toebedelen wordt vaak niet eens gedaan door jezelf of door degene waar je hulp biedt, wat hand en spandiensten verricht etc. maar door zorgorganisaties, de huisarts, een specialist of zelfs door gemeentes.
Tijdens mijn trainingen stel ik altijd de vraag: “Wanneer bent u zichzelf gaan zien als mantelzorger?” Onderstaande reactie tijdens een van deze trainingen geeft voor mij precies weer waar het om gaat:
“Ik kreeg ineens een bloem van de gemeente, op de dag van de mantelzorger… ik voelde me bijna beledigd. Tot ik me besefte dat ik blijkbaar een nieuwe rol toebedeeld had gekregen. Naar mijn idee zorgde ik voor mijn moeder uit liefde voor haar. Het is toch je moeder! Zij heeft ook altijd voor mij gezorgd. Toen ik vanuit een instantie van buitenaf bestempeld werd als mantelzorger, voelde dat alsof er ineens veel meer van me verwacht werd. Dat er meer verantwoordelijkheden om mijn schouders gelegd werd. Tot die tijd voelde dat helemaal niet zo. Het heeft me echt lang bezig gehouden!” (P. Versnel)
Wanneer je aan mensen vraagt wanneer zij mantelzorger geworden zijn, is er geen duidelijk punt te herkennen. Ineens waren ze het.
Wat ontstaat uit een soort van vanzelfsprekendheid; een keer met ma naar de huisarts, want ze hoort minder goed en met tweeën horen we meer. Mee naar de specialist omdat je buurman, waar je wekelijks koffie mee drinkt, wat moeite heeft met autorijden, parkeren en dan nog de weg zien te vinden in het ziekenhuis.
Iedereen doet weleens iets voor een ander. Maar wie bepaalt nou dat je HET stempel ontvangt?
HET stempel van mantelzorger.
Wanneer wordt behulpzaamheid een functie, met verantwoordelijkheden, verwachtingen en (steeds meer) taken? Dat staat nergens beschreven. Wanneer voldoe je?
Wanneer ben je een goede, of juist geen goede mantelzorger
Nu kunt u denken; ‘ Dat bepaal je toch zelf, wat je doet voor iemand. Hoe ver je behulpzaamheid gaat. ‘ In de praktijk blijkt dat deze gedachte toch niet helemaal klopt. Op het nieuws, in de krant, in persoonlijk gerichte brieven vanuit zorgorganisaties, wordt steeds duidelijker dat er van de mantelzorger iets verwacht wordt. Verwachtingen waarvan de mantelzorger niet wist dat hij/zij daar aan moest voldoen Het enige wat ze wilden was een helpende hand bieden.
